دلیل اصلی استفاده از این سیستم کاهش تأخیر در زمان تعویض دنده و درنهایت کاهش مصرف سوخت بوده است. البته همیشه اولین‌ها بهترین نبوده‌اند و در اولین محصولات مجهز به این فناوری خیلی به ارگونومی و راحتی استفاده از این پدلها فکر نشده بود، بنابراین حضور پدل شیفترها در خودروهای خیابانی را می‌توان در سه نسل بررسی کرد. نسل اول که همانطور که گفته شد توسط فراری ارائه و به کمک بی ام دابلیو در مدل 630 سال 2007 همگانی شد، در این نسل به خاطر شکل پروانه‌ای و کوچک پدلها که برای استفاده از دو انگشت طراحی شده بود، کمی استفاده از این پدلها را سخت می‌کرد، به همین خاطر طبق گزارش‌هایی که آن زمان از کاربران این خودروها گرفته شد، رانندگان به دلیل خسته شدن انگشت‌ها در طی مسیر ترجیح می‌دادند که از آنها کمتر استفاده کنند. در نسل بعدی که مرسدس با اس کلاس خود نوآور این نسل بود توانست تا کمی به این پدلها حالت داده و به واسطه کاربری لوکس این خودرو بیشتر به جنبه کاربری این سیستم فکر شود اما با این وجود به دلیل فاصله کم اهرم‌ها نسبت به فرمان باز هم جای کار برای طراحی پدلها بود. حال که در سال 2017 هستیم خودروهایی را مشاهده می‌کنیم که خیلی کاربرد لوکس، حتی اسپرت ندارند ولی به عنوان یک آپشن استاندارد پدل شیفت را در لیست تجهیزات خود دارند در واقع در نسل سوم که مدتی است وارد آن شده‌ایم خودروسازان به فکر همه گیر کردن این سیستم افتاده‌اند ضمن اینکه فاصله پدالها تا فرمان از استاندارد مشخصی پیروی می‌کند.